Reza Mirabi is de eerste BAU AIR DOTE resident. Hij onderzoekt van 6 juni t/m 3 juli 2022 wat hij choreographic storytelling noemt. Een praktijk die hij de afgelopen jaren heeft bedacht en ontwikkeld. Het gaat uit van de overtuiging dat elke plek, elk object of wezen altijd een verhaal vertelt. En we kunnen deze verhalen horen als we luisteren. Het is dus van cruciaal belang om te oefenen in het luisteren, wat ons in staat stelt om al deze verhalen die op dit moment al verteld worden mee te componeren. Op die manier probeert Mirabi luisteren te zien als een choreografisch proces en een politieke daad.
Herinneringen
Het materiaal dat hij meeneemt naar de studio van BAU zijn herinneringen uit zijn familiearchief. Verhalen van Jawad, Sakineh, Sherezade, en Ali, foto's uit Zaman, Zanjan, Teheran, en Shush, Hannover, Berlijn, en LA. Verleden en heden, hier en elders, bergen en bergen.
Hij mediteert over de intieme verhalen van ontheemding, toevlucht, geestesziekte, het verlies van talen, gebruiken, culturen, levens, land en zaden, die diep in zijn familiegeschiedenis kerven. Mirabi wenst in herinnering te zijn, en te dansen met de vele vragen van thuis. Hij zal deze verhalen uit het hoofd leren, op hun woorden kauwen, herhalen, zingen en bewegen, componeren en improviseren, schreeuwen, zijn ogen sluiten en voelen, om te experimenteren rondom de vraag hoe hij de verhalen uiteindelijk kan belichamen.
Hoe kunnen de verhalen van het verleden ons helpen om door het heden te bewegen?
Kan fictie ons helpen om onze onzegbare herinneringen te herinneren?
