Glukluya en Robert

Brief van Gluklya en Robert #1
29.05.2024

Voor dit onderzoek hebben Robert en Gluklya, naast het oefenen met lopen, een ruimte gemaakt in Gluklya's studio waar ze brieven aan elkaar schrijven, op de stukken katoenen stof die bedoeld zijn voor de dekens om mensen zich thuis te laten voelen. Inclusief daklozen.
Twee lege lichamen zonder organen beginnen elkaar brieven te schrijven.
Ze zijn teder en geduldig met elkaar en nemen de tijd die ze nodig hebben om hun gedachten op papier te zetten.
Er is geen onderbreking mogelijk tijdens deze periode.
Ze doen het in stilte.
Soms houden ze hun adem in als een daad van verzet, wanneer ze de wind voelen of een signaal of geluid buiten horen dat een vreugde voor de schepen zou kunnen opwekken.

Brief van Gluklya en Robert #2

30.05.2024

We hebben nog nooit eerder samengewerkt en het is een uitdagende en spannende reis voor ons. De brieven die we schrijven in de studio kun je zien als een manier om elkaar te onderzoeken en uiteindelijk zou het een stuk kunnen zijn dat gewijd is aan dit thema van vrienden worden en samenwerken. Als we 'geliefde' in de brieven gebruiken, betekent dat in ons geval de liefde voorbij de lichamen. Of de platonische liefde uit het Europese en soefi-concept waaraan Robert is toegewijd.
Ik stelde voor om 's avonds Derives te beoefenen, omdat de energieën 's avonds anders zijn, ze zijn tederder en meeslepender, dichter bij de maan.

Robert stemde hiermee in en ik voelde een diepe dankbaarheid hiervoor. Hij stemde er ook mee in dat we deze brieven zouden lezen tijdens onze showcase, als het ware aan het einde van het onderzoek. Hoe we ze gaan lezen houden we nog even geheim - het wordt een verrassing. Hij stemde ook in met de dans met Koloski, een soort onkruid dat ook in mijn thuisland groeit, waarmee hij de poort opende naar de kwetsbaarheid, het themaonderzoek van mijn leven, dat begint toen ik samenwerkte met mijn zus in de geest - Tsaplya. Dat was lang, lang geleden, voor de oorlog.

Het was ook heel belangrijk voor ons om de overeenkomsten tussen het menselijk lichaam en de natuur te ontdekken.
Ik zou zeggen dat er twee soorten overeenkomsten zijn: psychologische en fysieke.
Bijvoorbeeld, wortels zijn hetzelfde als menselijke vaten, de iris van het menselijk oog is ook een deel van de zon, tranen en zweet zijn gerelateerd aan water, ingewanden zijn als sommige bomen in Indonesië, enzovoort.

Robert bevindt zich nu in een existentiële fase van zijn leven - waarbij hij zich als een anker voelt en het verlangen heeft om zijn wortels in zijn moederland te ontvouwen.
Hij werd verliefd op het Marineterrein - maar hij is polyamoreus, hij wil er meer aan toevoegen - en plotseling, als anker, ontdekte hij het als een ideale plek voor zijn verdere bloei.
Een ervaren veteraan-nomade zijn en eindelijk het anker onder ogen zien is een groot iets in het leven van dit unieke universum - Robert.

Bio's

Robert Steijn (Nederland, 1958) is choreograaf, performer, regisseur, dramaturg en schrijver, gevestigd in Amsterdam en Mexico-Stad. Samen met de Mexicaanse choreograaf Ricardo Rubio runt hij de School of tender thinking, een combinatie van spiritualiteit, kunst en helende praktijken, geïnspireerd door plantengeneeskunde en trance rituelen.

Instagram: @robertsteijnschool of tender thinking 
Facebook 
The New Dionysian festival
When the sun kisses the moon 

Gluklya / Natalia Pershina-Yakimanskaya (Rusland/Nederland, 1969) woont en werkt in Amsterdam. Ze wordt beschouwd als een van de pioniers van de Post Sovjet performancekunst en was medeoprichtster van het kunstenaarscollectief Factory of Found Clothes en Chto Delat. Ze werkt met performance, installatie, tekst, artivisme en video. Haar onderzoek draait om de filosofie van de ander en de mogelijkheden van spel binnen het verzet. 

Two diaries
Description of some performances 
Portfolio gallery in Amsterdam 
Artist talk by Gluklya

Reflectie op de residentie

"Er gebeurden veel wonderen onderweg. We hebben zoveel mensen ontmoet, zoveel verborgen intenties en betekenissen onthuld."

Gluklya en Robert begonnen hun residentie met een techniek van simultaan schrijven, om hun chemie te synchroniseren en op één lijn te blijven tijdens de intense periode van hun onderzoek.
Ze schreven elkaar brieven en noemden elkaar Geliefde Vriendom het belang van vriendschap en zorg voor onze kwetsbare gemeenschap te benadrukken.
Tegelijkertijd verkenden ze het Marineterrein, Kattenburg en het omliggende gebied met behulp van derives, waarbij ze zich oefenden in openheid van de zintuigen en intuïtieve inzichten. Ze ontmoeten verschillende mensen/experts: binnen humanitaire onderzoek, activisten, strijders voor vluchtelingenrechten, mensen met een hoog bewustzijn en zorg voor de samenleving, experts op het gebied van wildernis, het AZC  en een migrant met de rijke geschiedenis van het wachten op het Nederlands burgerschap. Ze namen zelfs contact op met het leger.
We leven in tijden van oorlog.

Het onderzoek bestaat dus uit verschillende niveaus van onderzoek:
-schrijven in stilte
-wandelen met open zintuigen
-mensen ontmoeten, met ze praten
-lezen
-reflecteren door middel van gesprekken
-dansen
-samen eten

Het onderzoek bestaat uit verschillende niveaus. Het persoonlijke en het sociaal -politieke overlappen elkaar soms, lopen soms parallel, komen soms als een knoop samen.